سیستم‌های تهویه موضعی

سیستم‌های تهویه موضعی


سیستم‌های تهویه موضعی (Local Exhaust Ventilation یا LEV) نوعی سیستم‌های تهویه هستند که به طور خاص برای حذف آلودگی‌های هوا از محیط‌های محدود یا خاص طراحی شده‌اند. این سیستم‌ها عمدتاً در فضاهایی که امکان آلودگی هوا با مواد شیمیایی، ذرات معلق یا بخارات سمی وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدف اصلی این سیستم‌ها، بهبود کیفیت هوای محیط کار و حفاظت از سلامت کارکنان است.

سیستم‌های تهویه موضعی معمولاً از مجموعه‌ای از تجهیزات تشکیل می‌شوند که شامل هواکش‌ها، فیلترها، کانال‌ها و مجاری هوا هستند که به‌طور متمرکز بر روی منابع آلودگی هوا متمرکز می‌شوند. این سیستم‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که آلودگی‌ها را مستقیماً از محل منبع تولید، مانند فرآیندهای صنعتی، جوشکاری، یا آزمایش‌های شیمیایی، جمع‌آوری کرده و از محیط خارج می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های مهم سیستم‌های تهویه موضعی این است که برخلاف سیستم‌های تهویه عمومی که به تهویه کل فضای محیط می‌پردازند، این سیستم‌ها به طور خاص به مناطقی توجه دارند که بیشترین خطرات بهداشتی در آنجا وجود دارد. به عنوان مثال، در یک کارگاه یا آزمایشگاه، تهویه موضعی می‌تواند آلودگی‌هایی نظیر گرد و غبار، دود، بخارات شیمیایی یا سایر مواد مضر را که ممکن است برای سلامت انسان خطرناک باشند، از بین ببرد.

در نتیجه، سیستم‌های تهویه موضعی نقش حیاتی در بهبود شرایط کاری، کاهش خطرات بهداشتی و افزایش بهره‌وری دارند. این سیستم‌ها معمولاً در صنایع شیمیایی، داروسازی، تولید فلزات، صنایع الکترونیک و محیط‌های آزمایشگاهی کاربرد دارند.

سیستم‌های تهویه موضعی
سیستم‌های تهویه موضعی

انواع سیستم‌های تهویه موضعی

سیستم‌های تهویه موضعی بر اساس روش‌های مختلفی که برای جمع‌آوری و هدایت آلودگی‌ها به بیرون از محیط استفاده می‌کنند، به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند. هر نوع سیستم برای شرایط خاصی طراحی شده و بسته به نوع آلودگی و نیاز به تهویه، انتخاب می‌شود. در ادامه به انواع اصلی این سیستم‌ها پرداخته می‌شود:

  1. تهویه موضعی با مکش (Exhaust Ventilation)
    • این سیستم‌ها آلودگی‌ها را از طریق مکش یا کشش هوا از ناحیه آلوده به داخل سیستم جمع‌آوری می‌کنند. این روش برای از بین بردن بخارات، دود، گازهای مضر، گرد و غبار و ذرات معلق بسیار مؤثر است.
    • مکانیزم عملکرد: در این سیستم‌ها، هوا از طریق کانال‌ها و لوله‌ها به سمت هواکش هدایت می‌شود و سپس به خارج از محیط تخلیه می‌شود.
    • کاربرد: این نوع سیستم‌ها معمولاً در کارگاه‌های صنعتی، آزمایشگاه‌ها، فرآیندهای شیمیایی و جوشکاری استفاده می‌شود.
  2. تهویه موضعی با فشار مثبت (Positive Pressure Ventilation)
    • در این سیستم‌ها، فشار هوا در ناحیه‌ای که نیاز به تهویه دارد، بالاتر از فشار محیط اطراف حفظ می‌شود. این نوع سیستم برای از بین بردن آلاینده‌ها از طریق فشار هوا و جلوگیری از ورود آلودگی به محیط استفاده می‌شود.
    • مکانیزم عملکرد: سیستم‌های تهویه با فشار مثبت معمولاً در محیط‌هایی که نیاز به حفاظت از آلاینده‌ها در برابر نفوذ از محیط‌های آلوده دارند، مانند اتاق‌های تمیز (Clean Rooms) یا محیط‌های حساس دیگر به کار می‌روند.
    • کاربرد: این سیستم‌ها بیشتر در صنایع داروسازی، الکترونیک، بیمارستان‌ها و محیط‌های حساس استفاده می‌شوند.
  3. تهویه موضعی ترکیبی (Combination Systems)
    • این سیستم‌ها ترکیبی از تهویه موضعی با مکش و فشار مثبت هستند و در شرایطی که نیاز به کنترل دقیق‌تر آلاینده‌ها وجود دارد، به کار می‌روند. این سیستم‌ها می‌توانند مزایای هر دو روش را ترکیب کرده و در برابر طیف وسیعی از آلودگی‌ها مؤثر باشند.
    • مکانیزم عملکرد: در این نوع سیستم‌ها، از هر دو روش مکش و فشار مثبت به صورت هم‌زمان برای از بین بردن آلودگی‌ها و کنترل کیفیت هوا استفاده می‌شود.
    • کاربرد: این سیستم‌ها معمولاً در محیط‌های صنعتی با شرایط خاص و در مواردی که کنترل آلاینده‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  4. تهویه موضعی با استفاده از فیلتر (Filtration Ventilation)
    • در این سیستم‌ها، آلودگی‌ها از طریق فیلترهای مختلف (مانند فیلترهای HEPA، فیلترهای کربنی و…) از هوا جدا می‌شوند و سپس هوای تصفیه شده به داخل محیط وارد می‌شود.
    • مکانیزم عملکرد: فیلترهای خاص با استفاده از ویژگی‌هایی چون جذب شیمیایی یا مکانیکی، آلاینده‌ها را از هوا حذف کرده و هوای تمیز را به فضای داخل باز می‌گردانند.
    • کاربرد: این سیستم‌ها در آزمایشگاه‌ها، صنایع داروسازی، و مراکز تحقیقاتی که نیاز به هوای کاملاً تمیز دارند، استفاده می‌شود.
  5. تهویه موضعی با استفاده از هودهای استخراج (Fume Hoods)
    • این سیستم‌ها به ویژه برای جمع‌آوری بخارات و گازهای مضر تولید شده در آزمایشگاه‌ها یا فرآیندهای شیمیایی استفاده می‌شوند. هودها با کشش هوا، بخارات مضر را از سطح کار جذب کرده و به سمت سیستم‌های جمع‌آوری هدایت می‌کنند.
    • مکانیزم عملکرد: هودهای استخراج با استفاده از مکش هوا به طور مستقیم از سطح آلودگی جمع‌آوری کرده و از محیط خارج می‌کنند.
    • کاربرد: این نوع سیستم‌ها به طور خاص در آزمایشگاه‌های شیمیایی، داروسازی و صنعتی استفاده می‌شوند.

در نهایت، انتخاب نوع سیستم تهویه موضعی بستگی به نوع آلودگی، محیط کار، و نیازهای خاص سلامت و ایمنی دارد.

اجزای اصلی سیستم‌های تهویه موضعی

سیستم‌های تهویه موضعی از چندین جزء اصلی تشکیل می‌شوند که هر یک نقش خاصی در عملکرد بهینه سیستم دارند. این اجزا به‌طور هماهنگ عمل می‌کنند تا هوای آلوده را از منابع تولید آلودگی جمع‌آوری کرده و به خارج از محیط هدایت کنند. در ادامه به معرفی اجزای اصلی این سیستم‌ها پرداخته می‌شود:

  1. هودهای استخراج (Exhaust Hoods)
    • وظیفه: هودهای استخراج مهم‌ترین قسمت سیستم‌های تهویه موضعی هستند که مستقیماً بر روی منبع آلودگی قرار می‌گیرند. این هودها آلودگی‌ها را از منبع تولید (مانند محل جوشکاری، کارگاه‌های شیمیایی یا آزمایشگاه‌ها) جذب کرده و به سمت سیستم انتقال هوا هدایت می‌کنند.
    • انواع: هودهای بی‌صدا، هودهای متغیر جریان، هودهای شیمیایی و هودهای بخارات.
  2. کانال‌ها و لوله‌های انتقال هوا (Ductwork)
    • وظیفه: کانال‌ها و لوله‌ها هوای آلوده را از هود به سیستم تهویه یا هواکش منتقل می‌کنند. این کانال‌ها معمولاً از جنس فلز یا پلاستیک مقاوم به خوردگی ساخته می‌شوند تا از آسیب دیدن در برابر مواد شیمیایی یا آلودگی‌ها جلوگیری کنند.
    • ویژگی‌ها: باید از طراحی مناسب و ابعاد کافی برخوردار باشند تا جریان هوا به راحتی و بدون مقاومت زیاد انجام شود.
  3. هواکش‌ها (Fans)
    • وظیفه: هواکش‌ها وظیفه ایجاد جریان هوا و مکش آلاینده‌ها از داخل سیستم تهویه را بر عهده دارند. آنها هوای آلوده را از هودهای استخراج کشیده و به داخل کانال‌ها هدایت می‌کنند تا به خارج از محیط تخلیه شود.
    • انواع: هواکش‌های محوری، سانتریفیوژ و سیستم‌های هواکشی مخصوص که بسته به نیاز به کار گرفته می‌شوند.
  4. فیلترها (Filters)
    • وظیفه: فیلترها در برخی از سیستم‌های تهویه موضعی برای تصفیه و حذف ذرات معلق یا بخارات شیمیایی از هوا استفاده می‌شوند. فیلترها می‌توانند از جنس کربن فعال، HEPA، یا سایر مواد تصفیه‌کننده باشند.
    • انواع: فیلترهای HEPA، فیلترهای کربن فعال، فیلترهای شیمیایی و فیلترهای مکانیکی.
    • کاربرد: برای از بین بردن ذرات معلق، گازها و بخارات مضر از هوا.
  5. مجاری و کانال‌های تخلیه (Discharge Ducts)
    • وظیفه: این کانال‌ها وظیفه هدایت هوای تمیز و تصفیه‌شده از سیستم تهویه به خارج از محیط را دارند. به‌طور معمول این مجاری به فضای باز یا مناطقی که آلودگی نمی‌تواند به آن‌ها نفوذ کند، متصل می‌شوند.
    • ویژگی‌ها: باید مقاوم به شرایط محیطی و مواد شیمیایی باشند.
  6. موتور و کنترل‌ها (Motors and Controls)
    • وظیفه: موتورهای سیستم‌های تهویه موضعی برای راه‌اندازی هواکش‌ها و سایر تجهیزات استفاده می‌شوند. همچنین، سیستم‌های کنترل برای تنظیم سرعت جریان هوا و عملکرد بهینه اجزای سیستم ضروری هستند.
    • ویژگی‌ها: باید دارای سیستم‌های حفاظتی برای جلوگیری از خرابی موتور و ایجاد عملکرد بهینه باشند.
  7. سیستم‌های مانیتورینگ (Monitoring Systems)
    • وظیفه: این سیستم‌ها برای نظارت بر عملکرد سیستم تهویه موضعی به کار می‌روند. این سیستم‌ها می‌توانند شامل سنسورهای جریان هوا، اندازه‌گیری فشار و سیستم‌های هشداردهنده باشند که در صورت بروز مشکل یا کاهش عملکرد، هشدار می‌دهند.
    • ویژگی‌ها: دقت بالا در اندازه‌گیری و توانایی هشدار در مواقع ضروری.
  8. سیستم‌های تهویه ورودی (Make-up Air Systems)
    • وظیفه: این سیستم‌ها برای تأمین هوای تازه مورد نیاز در محیط‌هایی که سیستم تهویه موضعی نصب شده، استفاده می‌شوند. زیرا هنگام خروج هوای آلوده از محیط، ممکن است فشار منفی ایجاد شده و نیاز به هوای تازه برای تأمین تعادل هوا باشد.
    • ویژگی‌ها: این سیستم‌ها معمولاً شامل هواکش‌ها و فیلترهای تصفیه‌کننده برای تأمین هوای تمیز به داخل محیط هستند.

این اجزا باید به‌طور دقیق طراحی و نصب شوند تا سیستم تهویه موضعی به‌طور مؤثر عمل کند و ایمنی کارکنان را در برابر آلودگی‌ها و خطرات محیطی تضمین کند.

کاربردهای سیستم‌های تهویه موضعی

سیستم‌های تهویه موضعی به دلیل کارایی بالای خود در حذف آلودگی‌ها و بهبود کیفیت هوا در محیط‌های خاص، در صنایع و محیط‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سیستم‌ها معمولاً در مکان‌هایی که آلودگی هوا می‌تواند سلامت افراد را تهدید کند، کاربرد دارند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین کاربردهای این سیستم‌ها پرداخته می‌شود:

  1. صنایع شیمیایی و پتروشیمی
    • در این صنایع، مواد شیمیایی خطرناک و گازهای سمی تولید می‌شوند که می‌توانند برای سلامت کارکنان آسیب‌زا باشند. سیستم‌های تهویه موضعی با استفاده از هودهای استخراج، این مواد را از محیط کار جمع‌آوری کرده و به خارج هدایت می‌کنند.
    • کاربرد: حذف بخارات شیمیایی، گازهای سمی و دودهای تولیدی در فرآیندهای شیمیایی.
  2. آزمایشگاه‌ها
    • آزمایشگاه‌های شیمیایی و داروسازی نیاز به سیستم‌های تهویه موضعی برای جلوگیری از تجمع مواد شیمیایی و بخارات سمی دارند. هودهای شیمیایی در این آزمایشگاه‌ها برای جمع‌آوری بخارات مضر استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: حذف بخارات شیمیایی، گازها و ذرات مضر در آزمایشگاه‌ها.
  3. صنعت داروسازی
    • در تولید داروها، به ویژه در مراحل ترکیب و فرمول‌بندی مواد، آلودگی هوا با گرد و غبار و بخارات ممکن است به سلامت کارکنان آسیب وارد کند. سیستم‌های تهویه موضعی با استفاده از فیلترها و هودهای استخراج این آلودگی‌ها را از محیط جمع‌آوری می‌کنند.
    • کاربرد: جلوگیری از انتشار مواد دارویی و شیمیایی خطرناک در فضاهای تولیدی.
  4. صنعت فلزات و جوشکاری
    • در فرایندهای جوشکاری و لحیم‌کاری، ذرات و دودهای سمی به هوا وارد می‌شود که می‌تواند برای کارکنان خطرناک باشد. سیستم‌های تهویه موضعی با مکش مستقیم دود و ذرات از محل جوشکاری به کاهش این آلودگی‌ها کمک می‌کنند.
    • کاربرد: حذف دودها و ذرات مضر ناشی از جوشکاری، برش فلزات، و عملیات مشابه.
  5. صنعت الکترونیک
    • در تولید قطعات الکترونیکی، عملیات‌هایی نظیر لحیم‌کاری و استفاده از مواد شیمیایی خاص می‌تواند آلودگی‌هایی در هوا ایجاد کند. استفاده از سیستم‌های تهویه موضعی در این صنایع برای جلوگیری از تماس کارکنان با این آلودگی‌ها حیاتی است.
    • کاربرد: کنترل آلودگی ناشی از لحیم‌کاری و استفاده از مواد شیمیایی در تولید قطعات الکترونیکی.
  6. صنعت چاپ
    • در فرآیندهای چاپ، خصوصاً در چاپ با حلال‌ها و جوهرهای شیمیایی، بخارات و ذرات مضر ممکن است به محیط وارد شود. سیستم‌های تهویه موضعی برای تصفیه هوای تولیدی در این فرآیندها استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: حذف بخارات حلال‌ها و ذرات تولید شده در فرآیند چاپ.
  7. محیط‌های درمانی و بیمارستانی
    • در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها، به ویژه در بخش‌هایی که با مواد آلوده و خطرناک در تماس هستند، سیستم‌های تهویه موضعی برای جلوگیری از انتشار آلودگی‌ها به سایر قسمت‌ها استفاده می‌شود.
    • کاربرد: به‌ویژه در اتاق‌های جراحی، اتاق‌های ایزوله، آزمایشگاه‌های پزشکی، و بخش‌های شیمی درمانی.
  8. تصفیه و تولید هوا
    • در برخی از صنایع، مانند صنعت غذایی، نیاز به تهویه هوای تمیز و بهداشتی برای جلوگیری از آلودگی‌های میکروبی یا شیمیایی در محصول نهایی وجود دارد. سیستم‌های تهویه موضعی می‌توانند به حفظ کیفیت هوا در این صنایع کمک کنند.
    • کاربرد: جلوگیری از آلودگی‌های محیطی در صنایع غذایی، نوشیدنی و تولید محصولات بهداشتی.
  9. اتاق‌های تمیز (Clean Rooms)
    • در محیط‌های اتاق‌های تمیز، که نیاز به هوای بسیار تصفیه شده و عاری از هرگونه ذرات معلق یا آلودگی است، سیستم‌های تهویه موضعی برای جلوگیری از ورود آلودگی به محیط بسیار حیاتی هستند.
    • کاربرد: تصفیه هوای اتاق‌های تمیز در صنایع نیمه‌رسانا، داروسازی و تحقیقات علمی.
  10. ساخت و تعمیر خودرو
    • در فرآیندهای ساخت و تعمیر خودرو، به ویژه در استفاده از رنگ‌ها و مواد شیمیایی، سیستم‌های تهویه موضعی برای حذف بخارات و ذرات سمی استفاده می‌شوند.
    • کاربرد: کنترل بخارات رنگ و مواد شیمیایی در کارگاه‌های تعمیر و ساخت خودرو.

با توجه به کاربردهای متنوع این سیستم‌ها در صنایع مختلف، استفاده از سیستم‌های تهویه موضعی می‌تواند تأثیر زیادی در بهبود شرایط کار، ایمنی و سلامت کارکنان و همچنین بهبود کیفیت محیط کار داشته باشد.

مزایا و معایب سیستم‌های تهویه موضعی

سیستم‌های تهویه موضعی مزایای فراوانی دارند که باعث می‌شود در محیط‌های صنعتی و حساس به‌طور گسترده‌ای استفاده شوند، اما مانند هر فناوری دیگری، این سیستم‌ها معایبی نیز دارند که باید در نظر گرفته شوند. در اینجا به مزایا و معایب این سیستم‌ها پرداخته می‌شود:

مزایا:

  1. بهبود کیفیت هوا و سلامت کارکنان
    • مهم‌ترین مزیت سیستم‌های تهویه موضعی، کاهش آلودگی هوا و بهبود شرایط محیط کار است. با جذب و حذف آلودگی‌ها از نزدیک‌ترین نقطه به منبع تولید، خطرات بهداشتی نظیر بیماری‌های تنفسی و سرطان‌ها کاهش می‌یابد.
  2. کاهش خطرات محیطی
    • با استفاده از این سیستم‌ها، کارکنان در معرض خطرات ناشی از بخارات شیمیایی، ذرات معلق، گازهای سمی و دودها قرار نمی‌گیرند، که این امر به کاهش بیماری‌های شغلی کمک می‌کند.
  3. کارایی بالا در حذف آلودگی‌های خاص
    • این سیستم‌ها به‌طور خاص بر روی منبع آلودگی تمرکز می‌کنند، که به آن‌ها این امکان را می‌دهد که آلودگی‌ها را با کارایی بالا از محیط جمع‌آوری کرده و از انتشار آن‌ها جلوگیری کنند.
  4. صرفه‌جویی در انرژی (در برخی موارد)
    • به دلیل اینکه سیستم‌های تهویه موضعی تنها ناحیه‌ای خاص را تحت تأثیر قرار می‌دهند، در مقایسه با سیستم‌های تهویه عمومی که به تهویه کل محیط می‌پردازند، می‌توانند به صرفه‌جویی در مصرف انرژی کمک کنند.
  5. کنترل دقیق‌تر آلودگی
    • این سیستم‌ها قادرند آلودگی‌ها را به‌صورت موضعی و دقیق جمع‌آوری کنند، که این ویژگی برای محیط‌های حساس مانند آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها یا اتاق‌های تمیز بسیار ضروری است.
  6. سهولت در نصب و راه‌اندازی
    • نصب سیستم‌های تهویه موضعی معمولاً ساده‌تر از نصب سیستم‌های تهویه عمومی است، زیرا این سیستم‌ها می‌توانند تنها در نواحی خاصی نصب شوند که نیاز به تهویه دارند.

معایب:

  1. هزینه بالا
    • هزینه نصب و نگهداری سیستم‌های تهویه موضعی می‌تواند نسبت به سیستم‌های تهویه عمومی بیشتر باشد. هزینه‌های مربوط به تجهیزات، لوله‌کشی، هودها و فیلترها، به‌ویژه در محیط‌های پیچیده، می‌تواند قابل توجه باشد.
  2. نیاز به نگهداری و بازرسی مستمر
    • سیستم‌های تهویه موضعی نیاز به نگهداری و نظارت دائمی دارند تا از عملکرد صحیح و بهینه آن‌ها اطمینان حاصل شود. فیلترها باید به‌طور منظم تعویض شوند و هواکش‌ها و هودها نیاز به تمیزکاری دوره‌ای دارند.
  3. محدودیت در پوشش آلودگی‌ها
    • سیستم‌های تهویه موضعی فقط در نواحی خاص مؤثرند. این به این معناست که اگر منابع آلودگی در نقاط مختلف پخش شوند، باید سیستم‌های متعددی نصب شود که این خود می‌تواند هزینه‌ها و پیچیدگی‌ها را افزایش دهد.
  4. محدودیت در کارایی با جریان هوای غیرمناسب
    • اگر شرایط محیطی مانند فشار هوا یا جریان نامناسب وجود داشته باشد، عملکرد سیستم‌های تهویه موضعی می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد. این ممکن است منجر به جمع‌آوری ناکافی آلودگی‌ها یا تهویه ناکافی شود.
  5. نیاز به فضای اضافی برای نصب
    • نصب سیستم‌های تهویه موضعی ممکن است نیاز به فضای اضافی برای هودها، کانال‌ها و فیلترها داشته باشد که در برخی محیط‌ها می‌تواند محدودیت ایجاد کند.
  6. رشته‌های کاربردی خاص
    • این سیستم‌ها معمولاً فقط برای محیط‌هایی با آلودگی‌های خاص و در صنایع خاص کاربرد دارند. در محیط‌هایی که نیاز به تهویه عمومی دارند، استفاده از سیستم‌های تهویه موضعی نمی‌تواند به‌طور کامل جایگزین سیستم‌های تهویه کل محیط شود.

نتیجه‌گیری:

سیستم‌های تهویه موضعی با وجود مزایای زیادی که در کاهش آلودگی‌ها و حفاظت از سلامت کارکنان دارند، معایبی مانند هزینه بالا و نیاز به نگهداری مداوم دارند. انتخاب استفاده از این سیستم‌ها باید بر اساس نیازهای خاص محیط کار، نوع آلودگی‌ها و شرایط موجود انجام شود.

برای خواندن بقیه مطالب به وبلاگ لوتوس فن مراجعه فرمایید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *